0-3 yaş, çocuğun sadece fiziksel değil, duygusal ve nörolojik olarak da en hızlı geliştiği dönem. Bu dönemde bebekler dünyayı tanımaya başlarken, “Ben güvende miyim?”, “Yanımda biri var mı?” gibi sorulara henüz bilinçli olmasa da bedenleriyle yanıt ararlar. Güvenli bağlanma, işte tam da bu sorulara verilen cevaptır.
Bir bebek için bağlanma, birincil bakım verenine duyduğu duygusal yakınlık ve onunla kurduğu ilişki biçimidir. Bu bağ güvenli olduğunda bebek, ihtiyaç duyduğunda birinin geleceğini, duygularının kabul göreceğini ve sakinleştirilip yatıştırılacağını öğrenir. Bu deneyim, hem benlik algısını hem de ileride kuracağı ilişkilerin temelini şekillendirir.
Peki ebeveyn olarak bizim rolümüz ne? Regülasyon burada devreye giriyor. Regülasyon, sadece çocuğun ağlamasını durdurmak ya da dikkatini dağıtmak değildir. Asıl olan, çocuğun duygusuna alan açmak ve o duygu geçene kadar yanında kalabilmektir. Bazen sadece “Evet, zorlandın, fark ettim,” demek bile yeterlidir.
Ancak regülasyon önce kendimizde başlar. Kendi stresimizi fark etmek, tetiklendiğimiz anlarda derin nefes alabilmek, bazen “Şu an yoruldum” diyebilmek… Bunlar hem kendimize hem çocuğumuza yapabileceğimiz en büyük iyiliklerdendir. Çünkü bebekler, ebeveynlerinin sinir sistemiyle senkron olur. Biz ne kadar dengedeysek, onlar da o kadar kolay sakinleşir.
Hiçbirimiz her an sabırlı, her an hazır olamayız. Ama önemli olan tutarlılıktır. Her zaman mükemmel olamazsınız, ama güvenilir olabilirsiniz.
Çocuğunuzun size güvenebilmesi için, önce sizin kendi duygularınıza güvenmeniz yeterli.
